Ze verdween even plotseling uit ons leven als ze er in kwam, maar wat heeft ze een indruk achtergelaten....... en een pijn.
Nu meer dan een jaar later, het is oktober 2010, kan ik het pas opbrengen aan haar in memoriam te beginnen. Er is sinds haar dood geen dag voorbij gegaan dat ik niet minstens één keer aan haar dacht en nog altijd kijk ik op de vrijdag meer op mijn horloge dan op andere dagen, dan speelt haar sterfdag zich weer opnieuw af.
Maar hoe intens de pijn ook is, het was de moeite waard, de 5 jaren met haar waren geweldig en ik had ze nooit willen missen. Ondanks mijn verdriet herinner ik me ook de mooie momenten en dat waren er veel.

Ze was een bijzonder hondje, niet gesocialiseerd en volkomen onaangepast, maar misschien juist daarom zo leuk en vreselijk lief. Ze wist niets van 'hondentaal' en een waarschuwing van een andere hond, snapte ze dan ook niet. Dat heeft wel eens tot angstige taferelen geleid, die gelukkig altijd goed zijn afgelopen. Maar we zijn samen naar school gegaan en daar hebben we veel geleerd en bleek ze erg leergierig. Samen hebben we een proces doorgemaakt en uiteindelijk was ze 'hond' geworden en vond andere honden leuk en speelde met ze in plaats van ze aan te vallen. Samen met Lana stormde ze op alle honden af en nooit is daarbij iets fout gegaan, iedereen was gek op Tessy. 

Het maken van deze pagina is weer een stukje afscheid van Tessy, toen het precies een jaar was, de eerste geboortedag die je niet meer zou vieren, zo is er iedere keer een nieuw stukje afscheid en iedere keer raak je verder bij me vandaan. Maar een website hebben geeft je de plicht hem up to date te houden en hoewel dat deze keer niet is gelukt, moet het er nu toch van komen.
Bovendien wordt het ook tijd dat Winky zijn intrede op de site doet, hij is hier tenslotte al meer dan een jaar, heeft inmiddels zijn eigen site en hoort dus ook hier genoemd te worden. En vooral: Tessy verdient een mooie pagina.
Ook hoort het overlijden van Remi op de website geplaatst te worden, dat was bijna een half jaar nadat Tessy overleed. Het was me het jaartje wel.

Lieve Tessy, ik had zo graag meer geweten van de eerste vijfenhalf jaar van je leventje, maar je kwam uit het niets en niemand kon meer vertellen, dan dat je bij een oude dame had gewoond die op 80 jarige leeftijd overleed en jou achterliet. Er was niemand die je wilde hebben, dus werd je naar een trimsalon in de buurt gebracht en de trimster was een mailcontact van mij. Toen we jouw verhaal hoorden besloten we je diezelfde avond nog op te halen en daar hebben we nooit een seconde spijt van gehad. 
De terugrit (van Eindhoven naar Nieuwegein) was heftig, want je was geen autorijden gewend en de hele rit werd dan ook een groot concert. De kennismaking met Lana verliep goed en je had je plaatsje in huis gekregen. Er kwam een bench, een afschuwelijk ding, maar je was het gewend en er was je al zoveel overkomen de laatste tijd, dat we besloten zoveel mogelijk aan jouw gewoonten tegemoet te komen. Je voelde je er veilig en omdat het deurtje altijd open stond kon je zelf bepalen of je er wel of niet in wilde. Maar je lag er graag in, het was echt jouw plekje en je voelde je er veilig, dus vonden wij de bench prachtig.

Als eerste begonnen we je aan autorijden te laten wennen. Dus gingen we iedere dag naar een park in de buurt om te wandelen.
Daar  trainde ook de kynologenclub en op het puppyveldje oefenden we los lopen.

Tessy op het puppyveldje:

Dat ging prima en binnen een paar weken ging ze blij de auto in en wandelde ze los mee. Ze vond het heerlijk en vooral het bos vond ze geweldig.

Ze had al snel door dat wanneer er een foto gemaakt werd, ze iets lekkers kreeg als ze netjes bleef zitten. Al snel ontwikkelde ze haar eigen kunstjes om iets lekkers te scoren. Geen bankje, geen picnicktafel, geen heuveltje konden we voorbij lopen, of Tessy sprong er op en ging netjes zitten, wachtend op de foto en iets lekkers, het was zo grappig en zo lief.

Toen Tessy eenmaal 'hond' was geworden, kreeg ze veel vriendjes
Ze was bijzonder populair bij de reutjes en zelf zag ze menig reutje ook wel zitten. Maar ze had zo haar voorkeuren en haar liefste vriendje was toch Edje. Ze leerden elkaar kennen toen we in Duitsland woonden en dagelijks bij het Veendiep gingen wandelen, waar Edje ook altijd was. Ze zijn vast samen, want intussen is Edje ook overleden en de Regenboogbrug over gegaan, waarna ze elkaar ongetwijfeld weer ontmoet hebben.

Toen we nog in Nieuwegein woonden, was Buffy haar vriendje, ze waren dol op elkaar.

En nog wat andere vriendjes:

Klik binnen de lijst voor een  vergroting

Tessy en kinderen
Hoewel we alleen wisten dat ze bij een oude dame had gewoond, was Tessy dol op kindjes en ze zocht ze ook altijd op. Zou ze toch eerder in een gezin met kinderen gewoond hebben? We wisten zo weinig van haar.....
Zodra er een kindje over de vloer was, ging Tessy er bij zitten. Haar grootste vriendinnetje was het baasje van Buffy, ook een vriendje van Tessy.

Nog mooier, twee meiden en Tessy zorgde dat ze er tussenin zat.

Zoals al gezegd had Tessy zichzelf tot fotomodel gepromoveerd en als er iets of iemand anders op de foto ging,
vond ze dat maar niets en ging er gewoon voor zitten.
Zo 'verstoorde' ze hier de fotoshoot van de katten.

Heel vaak mislukten er foto's, omdat ineens Tessy's neus in beeld verscheen.

Kluivenliefhebber

Tessy had nog een grote passie: kluiven. Je kon ze niet genoeg aanslepen en hoeveel je er ook kocht, ze moest ze allemaal meenemen, al dan niet in verpakking. Ze had dan ook een supermooi gebitje door al het kluiven.

Overbodig om te vemelden dat ze haar kluiven goed bewaakte.

Terug van boodschappen doen en even de tas neergezet: Tessy heeft haar eerste kluif al gescoord.

Ze kwam bij ons op 18 december 2003, ze was toen 5,5 jaar oud.
Ze verliet ons op 10 juli 2009, exact 5,5 jaar later. Ze was dus precies de helft van haar leventje bij ons.

Haar laatste foto, geen mooie, maar een heel dierbare. Een week later zou ze er niet meer zijn ......

Dag lieve Tesje, wat hebben we van je gehouden, we zullen je nooit vergeten. Ik hoop dat je Bollie intussen tegen bent gekomen en je vriendje Eddy en waarschijnlijk ook Casprientje, Remi, Bo........ het wordt daar boven steeds mooier.....

Hopelijk gaat de pijn om jouw verlies ooit over.

Hier kan een kaarsje voor Tessy aangestoken worden.
Klik hiervoor op de kaars hieronder.

En tot slot een fotoalbum, om nog een keer van onze Tessebes te genieten.
Klik op het plaatje hieronder

Gastenboek