Want Remi is vanochtend overleden, in zijn eigen mandje thuis en gelukkig was ik bij hem en had hem vast.

We wisten al een tijdje dat hij kanker had en dat daar niets aan te doen was. Hij werd mager, maar gedroeg zich als altijd, speelde en was iedere dag in de tuin te vinden, at zoals gewoonlijk als een beer en had er geen last van. Maar het gezwel groeide wel en twee dagen geleden begon ik iets te merken aan hem. Gisterochtend had hij blijkbaar besloten dat het zijn tijd was, want vanaf dat moment wilde hij geen eten of drinken meer en vanochtend is hij zonder pijn en strijd overleden.

Hij is maar 11 jaar geworden en ik had hem nog zoveel jaartjes erbij gegund.
Toen hij anderhalf jaar oud was, is hij bij ons gekomen. Zijn fokster had hem teruggehaald van een huis waar hij verwaarloosd en mishandeld werd, maar omdat Remi's vader en zijn broer ook nog in dat huis woonde, ontstond er een onmogelijke situatie en moest er een nieuw tehuis voor hem gezocht worden. Dat ging niet gemakkelijk en aan het eind van de week zou hij naar het asiel worden gebracht. We waren dus mooi op tijd.
Hij maakte echter een slechte start bij ons, want doordat hij zo was mishandeld, was hij erg agressief naar mensen en de volgende avond al zaten we in het ziekenhuis en moest Rob gehecht worden. Maar dit gedrag was alleen naar mensen en niet naar de andere kat die we toen hadden: Kimberly. Dus besloten we na lang beraad hem toch een kans te geven en om een lang verhaal kort te maken: hij is een modelkat geworden, liever dan je ooit kunt bedenken. Overal waar wij waren, vond je Remi en ook als ik in de tuin bezig was, kwam hij weer aanlopen en ging erbij zitten. Kranten lezen kon je wel vergeten, want hij ging er bovenop liggen. Zonnen deed je met Remi op je buik. Zelfs als mijn fiets klaarstond voor een tochtje, was het Remi die achterop of in het fietsmandje zat. Bij het ontbijt zat hij naast me en ging ervan uit dat er wel iets lekkers voor hem bij was en anders werd ik wel even aangetikt. Hij was een echte levensgenieter en we vinden het zo jammer dat hij niet wat langer heeft mogen genieten.
Maar dat hij van z''n leventje genoten heeft (met uitzondering van de eerste anderhalf jaar) geeft ons een beetje troost en maakt misschien dat we het makkelijker een plaatsje kunnen geven. Maar nu missen we hem heel erg en zijn intens verdrietig.

Remi, rust zacht en ga de regenboogbrug over naar Kimberly en Casprientje en geef Tessy een dikke knuffel van ons.