De eerste lentedag van dit jaar, maar ik heb er niet van genoten,

Want het was de dag dat jouw oogjes zich voorgoed sloten

Op die eerste  mooie voorjaarsdag van dit jaar

Werden mijn bange voorgevoelens waar

Al een tijdje zei mijn gevoel dat er iets niet goed zat

ik gaf er niet aan toe en hoopte dat ik het fout had

Maar alles wees naar dezelfde kant

Ook al zei ik ‘misschien is er niets ernstigs aan de hand”

Je had soms geen zin om naar buiten, te gaan,

Vooral met kou, dus kreeg je een jasje aan.

Dat vond je prettig en je had het graag aan

Bovendien vonden we het je ook nog schattig staan

En toen werd het op 4 maart eindelijk mooi weer

zon en een strak blauwe lucht, wat wil je nog meer

Wat zouden we anders een plezier hebben beleefd,

Lekker gewandeld en gezwommen, altijd een feest

Maar de waarheid lag hier ver vandaan

Want op die lentedag moest ik je laten gaan

We liepen nog een rondje aan de overkant en mijn hart deed pijn

Me realiserend dat dit ons laatste rondje zou kunnen zijn

Want de dierenarts moest je opereren om te zien

Wat er aan de hand was en of je beter kon worden misschien

Je kreeg je roesje, werd slaperig  en deed je oogjes toe

Je werd heel rustig, want van het braken was je zo moe

Daarna gingen we de OK in en werd je op de operatie voorbereid

Ik zat naast je en praatte tegen je, al die tijd.

Ik had besloten geen seconde van je zijde te wijken,

En bleef bij je , zonder naar alles  te kijken

Nooit vergeet ik de woorden van de arts, het deed zo’n verdriet

Toen hij zei ‘Het ziet er niet goed uit bij Lana, helemaal niet’

Als we je wakker zouden laten worden was dat niet fijn,

Je laatste stukje leven zou bestaan uit ziekte en pijn

Dus hebben we het zware besluit genomen

Je niet uit de narcose te laten komen

En zo nam ik afscheid  van wat mij zo lief is

Geen idee hoe ik om moet gaan met dit gemis

Mijn halve leven heb ik op je gewacht

En daar was je dan, zo lief en zo zacht.

Eindelijk was mijn wens in vervulling gegaan

Dat kon niet eerder met allebei een fulltime baan

Maar eenmaal uitgewerkt was het snel besloten

En gingen we op zoek naar onze nieuwe huisgenote

Je was nog geen zes weken toen je bij ons kwam wonen

Eigenlijk te jong, maar het is helemaal goed gekomen

Je was een geweldig hondje, zo mooi, zo slim en zo lief

Je was echt onze kleine hartedief

Bijna 12 jaar hebben we van je genoten

Totdat we tot het onvermijdelijke besloten

Ik was al zo lang bang voor dit moment

voor de pijn die nooit overgaat, maar die went.

We zijn samen weer naar huis gegaan

Over mijn wangen liep telkens een dikke traan

De volgende middag heb ik je in de tuin begraven

Jouw tuin, waar je altijd speelde en liep te draven

Ik heb je piepkikker in je grafje gedaan

Daarmee ben je over de regenboogbrug gegaan

Daar heb je al je vriendjes al gevonden

Tessy, Bo, Yudy, Timo en veel andere honden

Mij rest alleen jouw plekje in de tuin, zo dichtbij en zo ver weg

Maar iedere ochtend loop ik erheen en zeg:

“Dag Laantje, weer een nieuwe dag … zonder jou …….”

Remember Lana