Kimberly
Hoe ze bij ons kwam....
Kimberly kwam bij ons in 1989. Op mijn werk hoorde ik dat iemand een nestje Perzen had maar door omstandigheden geen stamboomgegevens had laten registeren. Omdat ik toch niet het plan had te gaan fokken was dit voor mij geen enkel probleem en dus gingen we naar Naarden om Kimberly op te halen. Ze was toen ruim drie maanden.
Hoe ze was ......
Het bleek een ontzettend lief wit Persje en het is de eerste kat waarvan ik meemaakte dat ze op de terugweg naar huis in de kattenmand op haar rug lag te rollen met de speelgoedmuis die ik mee had genomen.
Het was een heel aanhankelijk poesje en ze ging gezellig iedere avond met ons mee naar bed. Wanneer er echter visite kwam wist ze niet hoe snel ze zich boven moet verstoppen en ze liet zich pas weer zien wanneer ze er echt zeker van was dat al die 'enge vreemde' mensen waren verdwenen. Dit gedrag had ze vanaf het begin en het is nooit veranderd.
Met de katten die we op het moment dat Kimberly arriveerde al hadden ging het goed. Opoetje van (toen) 17 ging haar eigen gangetje en met Abby die nog maar een jaar oud was heeft ze het altijd goed kunnen vinden. Gelukkig accepteerde ze na het overlijden van Abby de kater Remi ook goed al vond ze hem in het begin soms wat opdringering want Remi
was tot over zijn oren verliefd op Kimmy.
Hoe we haar verloren...
Half november 2001 dacht ik dat Kimberly te maken had met een haarbal, iets wat Kimmy toen we haar net hadden ook eens had gehad en soms bij vooral langharige katten schijnt voor te komen. Ze braakte maar er kwamen geen voedselresten uit maar slijm, terwijl ze wel normaal at. Op zaterdag 17 november gingen we naar de dierenarts en die ging mee in mijn gedachten dat het wel eens een haarbal kon zijn en ook constateerde hij dat haar keeltje geirriteerd was. Dus een middel die de haarbal uit haar maagje moest verdrijven en een antibioticuminjectie plus kuurtje tegen de ontsteking. Vanaf maandag echter wilde ze niet meer eten en dinsdag 20 november gingen we weer naar de dierenarts. Die gaf haar een antibraakmiddel en een nieuwe injectie antibioticum omdat de tabletjes er weer uitkwamen. Donderdagochtend werd ik ongerust want ze had al twee dagen niet gegeten en belde weer de dierenarts. Kimmy werd opgenomen voor uitgebreid onderzoek en aan het eind van de ochtend zou ik gebeld worden. Voor de eerste keer kon ik niet bij Kimmy blijven omdat het een spoedopname was en ze tussen de andere patientjes door geholpen werd. Aan het eind van de ochtend kwam de slag: kanker in ver gevorderd stadium. Een gezwel bij haar lever en twee bij haar maag met uitzaaiing naar haar longetjes. Sinds de avond ervoor had ik ook gemerkt dat optillen pijnlijk was en ze zich niet zo slap als altijd hield en dus bleef er niets anders over dan haar te laten inslapen. Deze keuze niet maken betekende dat ze nog ongeveer een week zou leven maar niet zou kunnen eten of drinken en veel pijn zou hebben, en dat had ze niet verdiend. Ze is in mijn armen overleden en de volgende dag heb ik haar naar het crematorium gebracht en ze is uitgestrooid in zee. Kimmy werd bijna twaalfenhalf jaar en ze laat een groot gemis achter. Niet alleen bij ons maar ook bij Remi, want hij was lang van slag en is zelfs weer tijdelijk gaan sproeien. Ik begreep van een kennis dat ik hem afscheid van Kimmy had moeten laten nemen. Dat is niet gebeurd omdat Kimberly bij de dierenarts is ingeslapen.
(klik op het plaatje om te vergroten)
Dit bericht hebben we verstuurd en we hebben er heel veel lieve reacties op gekregen die ons erg hebben gesteund.
... haar laatste foto...
Bye lieve Kimmy…