Egels

 

Toen ik op een zondagmiddag in oktober lekker aan het fietsen was, trof ik op de grasvelden van het Veenpark een egeltje aan.
Het lag op het gras  en toen ik het oppakte en weer neerzette, liep het niet weg. Omdat ik eigenlijk van plan was paddenstoelen te fotograferen, ben ik dat aan doen, fiets bij het egeltje laten staan en kijken wat het deed. Het bleef zitten en ook omdat het zo klein was, besloot ik het mee te nemen.

Egel gevonden 15 oktober

 

 Egeltje voorzichtig in mijn fietsmandje in een jackje gewikkeld en thuis nader bekeken. Behalve wat snottebelletjes bij zijn neus, niets bijzonders te zien en gelukkig geen verwondingen.
Het woog 151 gram en dat is veel te weinig om nog op gewicht te komen voor een eventuele winterslaap.

Contact opgenomen met de egelopvang Drenthe en omdat ik als vrijwilligster heb gewerkt bij de egel- en vogelopvang
in Bellingwolde (provincie Groningen) en het erg vol zat met egeltjes, werd afgesproken dat ik het egeltje zelf zou verzorgen.

Na een paar dagen belde de beheerster van de egelopvang Drenthe ('t Egelhuus) en  vroeg of ik misschien nog een egeltje wilde opnemen en of ik wellicht meerdere egels zou willen opvangen. Ik heb gezegd dat ik dit egeltje er nog wel bij kon hebben, maar opvang op grotere schaal niet zag zitten. Diezelfde avond werd het egeltje nog gebracht. Het woog 157 gram en zag er verder goed uit. Ook dit was een vrouwtje..

 

Beide egeltjes kwamen iedere dag in gewicht aan. Na een week woog waren ze allebei goed aangekokmen.
Als het mooi zacht weer was, lieten we ze op het afgezette terras lopen en in de bladeren spelen.

Egel 1 had intussen de naam Bo gekregen
en egel 2 noemden we Bibi.

Op een dag  kwam egel 2 niet in gewicht aan. Kan gebeuren, maar de dag daarop weer niet en daarna verloor het zelfs gewicht. Foute boel dus en ik besloot het egeltje eens uitgebreid te bekijken en zag toen een rode verdikking rond de anus. Foto gemaakt en naar Linda (van Egelopvang Drenthe) opgestuurd en die concludeerde dat het egeltje een darmcolaps had. Er was een stukje darm naar buiten gekomen, dat schijnt soms bij egeltjes voor te komen. Dat kan door een dierenarts onder narcose terug geduwd worden en ze gaf de namen van 2 dierenartsen in de regio die in egeltjes gespecialiseerd waren. Gelukkig was een daarvan onze eigen dierenarts, dus daar ben ik de volgende dag heen gegaan.
Het egeltje is opgenomen en doorstond de ingreep goed en ik mocht haar de volgende middag weer ophalen. Hopelijk ging ze nu beter eten. Ze woog intussen nog maar 167 gram.

Twee dagen later zag ik tot mijn schrik dat er weer een stukje darm was uitgestulpt. Niet zo veel als de vorige keer, maar toch.

Opnieuw contact opgenomen met Linda en afgesproken dat ik de volgende ochtend naar de dierenarts zou gaan
om het voor de 2e keer terug te laten zetten. Zou het dan nog een keer terug komen dan ...... maar daar dacht ik maar niet aan.
Volgende ochtend meteen de dierenarts gebeld en ik kon haar brengen. Terwijl ik haar klaarmaakte voor de reis, bekeek ik haar
nog eens goed en zag tot mijn verbazing dat haar achterkant er weer normaal uit zag.
Overleg met de dierenarts leverde op dat het soms gebeurt dat het nog voor korte tijd naar buiten komt.
Bibi weer lekker terug gestopt en afwachten maar.

Na een paar dagen vond ik haar nog steeds niet lekker aankomen, oke ze viel niet af, maar daar bleef het ook bij.
Voor alle zekerheid besloot ik haar bij Bo weg te halen, want die duwde haar nog wel eens van het kruikje af en ik was bang dat het bij het eten misschien net zo zou gebeuren.

Gelukkig ging het daarna beter, nog steeds niet spectaculair, maar ze kwam aan en ieder grammetje is er een.

Maandagavond 4 november belde de vindster van Bibi om te informeren hoe het met haar ging.
Ze had al van de opvang gehoord dat een van de egels niet lekker ging, maar wist niet welke. Ze vertelde dat ze uit hetzelfde nest nog een egel had aangetroffen en vroeg of deze er bij mocht. Oke, de aller-aller-allerlaatste dan en dinsdag kwam ze hem brengen. Een jongetje en we noemden hem Bobbie. Hij woog 245 gram en ik besloot hem bij Bo te zetten (die intussen 435 gram woog). De volgende dag was Bobbie 24 gram afgevallen en dat kon natuurlijk door de stress, maar ik vertrouwde Bo ook niet helemaal, dus ging Bobbie bij Bibi. Ook dat was geen succes, want Bibi was de volgende dag meteen 11 gram minder, dus besloot ik ze alle drie apart te zetten.

Vanaf dat moment ging het beter en komen ze dagelijks weer lekker aan.

Dan gebeurt er op vrijdag 16 november iets heel vervelends.
Bobbie is een overactief egeltje en is steeds bezig met het graven en krabben in zijn doos. In de nacht van 16 november lukt het hem een gat in de doos te maken en erdoor te kruipen.
Ik ontdek het de volgende ochtend en maak me niet onmiddellijk ernstige zorgen. Immers, het kattenluik had ik goed dicht steeds en hij zou wel achter de wasmachine of de
koel- of vrieskast zijn gekropen. Dus nadat ik de kippen uit hun nachthok had gelaten en de honden had uitgelaten, sleepte ik alle machines van de muur.
Wat ik ontdekte was geen Bobbie, maar...... een gat in de muur! Nooit eerder gezien, want vanaf dat we hier wonen is daar vanaf de eerste dag de koelkast geplaatst en daarachter zat dus het gat, afkomstig van een droogmachine, met een klepje dat naar buiten openging en waardoor Bobbie naar buiten is gekropen.

Natuurlijk de hele dag overal gezocht en 's avonds eten neergezet en ieder moment kijken. Door stil te staan in de tuin kun je horen of er een egel zit en inderdaad hoorde ik geritsel in de bladeren. Ja hoor, daar kwam een egel aan. Snel gepakt, maar het was een andere egel, veel groter en die hebben we dus gewoon weer terug gezet.
Ook de tweede dag geen Bobbie, maar de derde avond hadden we weer eten neer gezet en toen Rob het nachthok bij de kippen dicht ging doen, liep hij nog even langs het voerbakje. Ja hoor, daar zat een klein egeltje, snel gepakt en het bleek inderdaad Bobbie. Hij mankeerde niets, was alleen wel 17 gram afgevallen, maar dat komt er wel weer aan.
We zijn superblij dat hij weer terecht is, want met 256 gram in november, maakt hij niet veel kans.

 

 

Een poging ze in winterslaap te laten gaan mislukte, dus heb ik ze de hele winter door gevoerd. Wel minder warm gezet, maar iedere dag schoonmaken en eten.
Ze had de pech dat de winter dit keer wel erg lang duurde en pas op 15 april mochten ze weg.

Hier een filmpje van de eerste stapjes naar de vrijheid.

Filmpje:

Vanaf hier moeten ze het zelf gaan doen, maar met een gewicht van tussen de 700 en 800 gram in het voorjaar moet het gaan lukken.
We hebben ze naar een natuurgebied gebracht waar ze geen last hebben van auto's, water volop voedsel te vinden is, grote bergen takken, struikgewas en waar omgewaaide bomen gewoon blijven liggen, waardoor holletjes onder de bomen ontstaan. Ik denk dat het wel goed komt met Bo, Bibi en Bobbie, die vanaf nu weer gewoon 'egel' heten.

 

Hier staan alle foto's van de egeltjes: http://jalbum.net/a/1338868

 

 

Groetjes Thea